FESTIVAL DE NADAL 2015

FESTIVAL NADAL

OS FROITOS DO OUTONO(NADAL 2010)

Colocación no escenario: Os nenos e nenas que representan aos froitos  suben primeiro ao escenario colocándose sentados, en arco.Por diante deles, como cerrando o arco en línea recta frente ao público colócanse os presentadores...
Empezan (os presentadores -Julia, Marcos, Antonio,Xiana, Aarón)…fan que pensan…contan cos dedos…e …e empeza un a falar:

Julia     -Fai miles de miles de anos…….

Marcos            _ ou millóns…

Antonio            _ou miles de millóns…

Xiana   _ou millóns de miles….

Marcos            _ ou billóns…..

(quédanse pensando….)

Aarón  _ E que nos somos de primeiro e aínda non sabemos números tan grandes….

Julia     _Pero non nos preocupa…

Antonio_ Porque según di  a nosa profe:

Marcos_ Eses números tan grandes, so os saben contar os dos bancos, os que gobernan

Antonio            _ os xogadores de fútbol….

Xiana   _ E os cantantes…coma Shakira…

Julia     _E nos aínda non chegamos aí…

Marcos            _ Pois o caso é que….pasou……alóóóóóóóó´….xa non sabemos cando…. Ó mellor foi o ano pasado.

Julia_ Nun día como de hoxe

mismo ó empezar o inverno

xuntáronse nunha cena

os froitos daquel outono

Marcos_  Imos ver o que pasou

   Os presentadores retíranse aos lados do escenario,permanecen alí, deixando actuar aos compañeiros.

Cogumelos _ Nós somos os cogumelos (José María)J

                        Altos e fortes podedes vernos.(Fran)L

Castañas_        Nos somos as castañas, (Andrea M)J

                        E aínda que algo pequeñiñas(Jenny)J

                        cando vamos en compañía(Andrea M.)

                        nas tripas organizamos (Sabela)

                        unha boa algarabía (Sabela)

Noces_            Pois nós ca nosa pel verde(Andrea F.)

                        a todos os que non nos conocen(Kevin)

decímolles: ( LAlejandra)J

-¡cómeme!  ¡cómeme!

E como o verde non é maduro (Andrea F)

quédalles a boca tan amarga(Andrea F)

 que nunca máis (Alejandra)

a tocarnos se atreven. (Alejandra)

Cogumelos       _Parece mentira, que non vos sintades ben (José María)

                        dando de comer a quen fame ten. (Fran)

Mazás_            Pois non sei que vos decir (Duna)

pero nós aló polo inverno (Duna)

cando nos poñen a asar (Duna)

a calorciña do forno (Christian)

fainos o frío  olvidar (Christian)

saímos asadiñas (Duna)

e sentímonos  reinas coronadas (Duna)

 das mellores  merendoladas. (Duna)

                       

Castañas_        ¡Qué dirás ti miña pobre! (Jenny)

                        Que deso non sabes nada…(Jenny)

                        Para reina terías que ser (Jenny)

                        ¡Castaña! e non mazá asada. (Sabela)

                        Quérennos hasta os franceses, (Andrea M.)

AÍNDA QUE NOS CHAMEN (Andrea M.)

                        MARRÓN  e de apellido GLACÉ (Andrea M.)

Noces_            Bueno, bueno, pero que pensades (Andrea F.)

somos verdes e amargas nun  principio, (Alejandra)

                        pero cando  maduramos (Kevyn)

                        e saben esconcharnos (Kevyn)

                        somos as almendras (Kevyn)

                        do norte…(Kevyn)

                        ¿Acaso non provastes  o turrón de noces? (Andrea F.)

            (Kevyn)E as casadielles….(Andrea F.) ou marmelo con noces…

                       hasta o pan con noces…..(Alejandra)

AS TRES NOCES:    -Nos somos dos ricos

                                    e tamén somos dos pobres….

Cogumelos_  (José María):_ ¡Haxa Paz!         

(Fran)_¡Haxa Paz! …

  (José María)_Que o inverno promete ser

                        laaaaaargo e frío,

                        (Fran)_vamos facer falta todos,

                        (José María) _e sempre será mellor axudarnos

                        que pelearnos.

Os froitos cóllense todos da man, e retroceden no escenario, para volver a saír ao frente deles Julia, xa para rematar.

JULIA:     _Por certo…e xa que estes falan de axudarse…¿Pódennos dicir en que ano estamos?(alguén dirá..2.010- e senon contestarán os propios compañeiros  da escena)

¿E para que ano vamos? Para o 2.011

POIS ¡¡¡¡¡¡¡ FELIZ 2.011, A TODOS!!!!!!!

E…ELES O DIXERON VALE MÁIS AXUDARSE QUE PELEARSE……
Colleránse todos da man e saudarán ao público.

Esta obra foi escrita para escenificar por primeira vez polos alumnos que se nomean nela (de 1º curso de Primaria)

CONTO DO NADAL PARA OS ALUMNOS E ALUMNAS DE CUARTO DO CEIP OTERO PEDRAIO DE RÁBADE

Jessica.-
- O ceo está craro coma un cristal, está cheo de estrelas e entre elas reloce a estrela do leste. Fóra,á porta da súa casa,está sentada nunha pedra unha nena envolta nun abrigo demasiado grande pra ela e toca a súa frauta de pastora.Dentro da casa a súa nai traballa nos labores da casa.

( Soa a frauta)

Alma.-
- ¡María, María!

María.-
- ¿ Que ?
Alma.-
- É hora de irse pra cama.
María.-
- Xa vou.
Alma.-
-¡María!
María.-
- Xa vou.
Alma.- ¿Cantas veces teño que chamarte para que me obedezas?.
María.-Vou agora mesmo, mamá

Alma.- Anda axiña.
María.-
- Pero mamá, ¡ deixame quedarme un pouquiño máis!.
Alma.-
-Fai un vento moi frío.
María.-
- Pero tápome con este abrigo.
Alma.-
-É tarde.
María.-
- Pero a lúa aínda non saiu.
Alma.-
-Non haberá lúa esta noite.
Pero a miña nena ha chorar enseguida se non me obedece.
María.-
- Bueno,bueno...
Jesica.-
- María levántase de mala gana,colle a súa muleta,e entra coxeando dentro da casa. Colga o seu gorro de pastora e o abrigo na percha ó lado da porta. Pousa a frauta coidadosamente nun rincón.
A nai arrodíllase diante do lume para avivalo.

Alma.-
- ¿Que facías aí fóra?
María.-
-¡Ai madre, deberías sair pra velo!.O ceo nunca estivo tan guapo.Tódalas súas lanternas están acesas,tódalas antorchas están ardendo e o seu solo escuro brila coma un cristal.
Hai unha estrela grande coma unha ventá,
e esa estrela ten un rabo que atravesa o ceo coma un carro en chamas.

Alma.-
-¡Oh,María!,¿Cando deixarás de mentir?
Andas soñando todoo día.
Aquí estamos sin comida, sen estelas pro lume e non sabes facer outra cousa mais ca darme a lata.

María.-
-Non che estou mintindo mamá, sae fóra e comprobao tí.

Alma.-
- Deixa de molestarme.
Cada día inventas un conto novo.
Primeiro foi un lobo con cabeza de muller.Despois unha póla dunha árbore que sangraba e agora é unha estrela grande coma unha ventá.

María.- Pero está alí...

Alma.-
-Anda,cala, que non fas máis ca soñar...toma o leite e vai deitarte....

(mentras que María colle o leite chaman á porta)

Alma.- ¡María,mira a ver quen chama!
(María vai á porta, mira quen hai e volve correndo)
María.- Ven, ven correndo, anda axiña.
Alma.- ¿Que pasa agora? ¿Que pasa?.
María.- Ven , que quero que me digas se ves o mismo ca min.
Alma.- ¿Que é?
María.- Madre... na porta hai... un rei con unha coroa e todo.
Alma.- Bueno, bueno.
María.- Mellor dito, hai tres reis e un é negro.
Alma.-¡ Non me digas!
María.- Sí.
Alma.- Está ben,dilles que entren.
María.- (vai á porta e entran os reis, a nai está laboreando de espaldas,dase a volta e desmaiase).
Rei.-
-¡Pobre señora,¿Que lle pasou?
María.- E que non me cría cando lle contei que estaban vostedes na porta.
(os outros reis atenden á señora que pouco a pouco escomenza a volver en sí).
Alma.- Boas noites maxestades, ¿Deus mío! ¿que veñen facer a unha casa tan humilde?
Rei.-
- Imos de paso boa señora. ¿Non se percatou que esta noite no ceo aluma unha estrela que brila moito cunha grande cola?. Nestes momentos perdémola de vista por iso nos detivemos, e de paso, descansamos un pouco.

Alma.- ¡Ai,Deus!,díxomo a nena pro como lle gustan tanto os contos non llo crín.

Rei.-
- Pois esa estrela anuncia que naceu o rei de tódolos reises, que vén a enseñar ó mundo humildade, paz e amor.
Nos seguimos a esa estrela porque hanos de levar xunto do Neno para poder adoralo e levarlle uns regalos.

María.- Eu tamén quero ir.....
Levareille a miña frauta...
non teño nada máis....
Rei.- Por ese xesto o Neno Deus seguro te ha de premiar....
(a nena vai cara á porta )
Rei.- Mire señora,mire pola venta....
Alma.- ¡Oh, nunca vira nada igual!
Un milagre debe estar pasando
eu tamén quero ir alá.
¿En donde din que naceu?
Rei.- En Belén de Xudá.
María.-(volve feliz)
- Mamá imos correndo,imos aló.....
Alma.- Dirémosllelo a todos....
¡será mellor ilo cantando...
En Belén naceu un neno
tan branquiño coma prata
e roxiño como ouro
coma máis fina escarlata.

EMULANDO A ...

Vintecinco de decembro

¡ai que decembro! ¡ai que decembro!

Nace o meniño

moi bonitiño

ollos azuis pelo cortiño papando frío

Ben pequeniño sae do berce

para velos agasallos que lle trouxeron os reises

abre os paquetes que son moi grandes

a quen lle importa o que digan por aí

Vintecinco de decembro

¡ai que decembro! ¡ai que decembro!

Aquí estamos a cantar

para rir e disfrutar

ó fin de tanto e tanto estudiar

necesitamos “unha poquiña unha poquiña unha poquiña unha poquiña de libertá”

Vintecinco de decembro

¡ai que decembro! ¡ai que decembro!

É moita lata

a que nós damos

papando turrón, bebendo champán,alborotando

pero é fin de ano e aquí estamos

Pro Aninovo no instituto

cunha gotiña de chanel nº 4

que é máis barato que é máis barato

e os chavales calquera cousa menos Nenuco

que está pasado, qué está pasado de moda

Olores novos, olores novos

Sempre necesarios, ¡ai , necesarios!

Vintecinco de decembro

¡ai que decembro! ¡ai que decembro!

Aquí estamos a cantar

para rir e disfrutar

ó fin de tanto e tanto estudiar

necesitamos “unha poquiña unha poquiña unha poquiña unha poquiña de libertá”

Multiplica corazón
por muchísimas personas
y tendrás una lección cariñosa y bonachona.
Multiplica sonreír
por un beso de regalo
y tendrás una ilusión y un millón de enamorados.
Multiplica vida, amor y libertad
y saldrás ganado números de paz
Vamos todos juntos a multiplicar
Lo mejor del mundo no puede fallar…………..

Silvia: — ¡Atención! porque tenemos que aprender a multiplicar.

Valeria: — ¿para qué, si ahora podemos la calculadora usar?

Cris: — Eso digo yo.

Todos: — 8x1 es 8
8x2 16
8x3 24 es muy fácil ya lo veis.

Silvia: —¡Escúchame! No seas membrillo
tu cabeza tiene que aprender

Martín: — ¿dime que harás si tu máquina
se estropea y no sabes que hacer?

Uxío: — O sea, que no puedes depender de la calculadora


Todos: 8x4 son 32
8x5 40 ya ve
8x6 son 48
8x7 56

Silvia : — Calcular es necesario

Tabita: —¿Para que sirve calcular?

Silvia: —Es un buen ejercicio y tu coco
se puede desarrollar.

Estrella: — 1, 2, 3 y 4……

Todos: 4x1 4, lo sabía hace rato.
4x2 son 8, los botones que me abrocho.
4x3 son 12, con el agua no te mojes.
4x4 16, quince almendras y una nuez.
4x5 20, corre y límpiate los dientes.

Ada: — 1, 2

Todos: 2x1 2 mira el pato Donald y El Mago de Oz
2x2 son 4 con los tres cerditos y el lobo feroz
2x3 son 6 los cuentos que me voy a leer
2x4 8
2x5 10 conté (repetir)…. ¡Qué bien!

1,2,3………….9

Yo me llamo 9
y soy muy particular
si dices mucho mi nombre
jamás me vas a olvidar.
Yo me llamo nueve,
me dicen el abuelito,
con una cabeza grande
y un cuerpo muy delgadito,
por eso me multiplican,
para que engorde un poquito………..

Multiplica corazón
por muchísimas personas
y tendrás una lección cariñosa y bonachona.
Multiplica Navidad
por los días de tu vida
y tendrás felicidad
mucha paz y armonía.
Multiplica paz, amor y libertad y
harás eterna esta Navidad
Vamos todos juntos a multiplicar
Lo mejor del mundo no puede fallar…………..

No puede fallar……¡NO PUEDE FALLAR!